Anti-Art Anti-Design

Anti-Art/Anti-Sanat/Karşı-Sanat

• Geleneksel sanat kavramlarına,

• Geleneksel sanata,

• Sanatçı kavramına,

• Geleneksel sanatsal standartlara,

• “Yüksek sanat” değerlendirmesine,

• Sanat piyasasına,

• Sanatta bireyciliğe,

• Sanatta globalliğe,

• Bir meslek olarak sanata,

• Sanatın toplum üzerinde baskı kurmasına,

• Sanat ile hayat arasındaki ayrıma karşı çıkar.

• Anti sanatçılar, sanat piyasasına karşı oldukları için, sanat eseri olarak satılamayacak ürünler verme yolunu seçer.

• Anti sanat zamanla sanat dünyası tarafından sanat olarak kabul gördü. Ama günümüzde de Duchamp’ın hazır objelerini sanat olarak kabul etmeyenler var. Bunlara ise anti-anti-sanatçılar deniyor.

• İlk anti sanat olarak kabul edilen Dadacılık, Avrupa çıkışlı bir akım olmasına ve 1916-1922 arasına tarihlenmiş olmasına rağmen, 1950’lerde ABD’de Neo Dada ile, 1960’lar ve sonrasında ise Happenings, Performans Sanatı ve Kavramsal Sanat ile etkileri çok uzun sürmüş bir akım/felsefedir.

            Anti-Design/Anti-Design/Karşı-Tasarım

Anti tasarım 1966 yılından sonra bir sanat hareketi olarak başlamıştır.

Anti-Tasarım Sanatçılar

Vico Magistretti (1966)

Gianfranco Frattini ve Livio 

Plastik tüp içerisinde kablolu ampülün dolaştığı formu belirsiz istenilen şekilde manipüle edilebilen esnek lamba.

Castiglioni (1969)

Enzo Mari (1969)

Çift taraflı kullanılabilir vazolar.

Piero Gilardi (1967)

Doğal bir nesne olan kayaların taklit edildiği oturma elemanlar(Poliüretandan yapılma).Kaya sert ve dayanıklıdır,bir oturma elemanınında rahat ve yumuşak olması gerekir

Ettore Sottsass (1966)

Kontraplaktan yapılmış dolaplar.

Paolo Lomazzi (1970)

Poliüretandan yapılıp deri ile kaplanmış beyzbol eldiveni görünümünde oturma elemanı.

Anti-Tasarım Stüdyoları

Superstudio

Adolfo Natalini ve Cristiano Toraldo di Francia tarafından 1966 yılında Floransa'da kurulmuştur.

Archizoom (Associati)

Andrea Branzi tarafından Floransa 1966 kurulmuştur.

Stüdyo Alchymia

1976 yılında Alessandro Guerriero tarafından kurulmuştur.

Memphis

1981 yılında Ettore Sottsass tarafından kurulmuştur.

Hochschule für gestaltung/ Ulm, Almanya

       Hochschule für gestaltung/ Ulm, Almanya

                    
















Otl Aicher (1922 – 1991) Alman bir grafik tasarımcısı. 1946 yılında Aicher Münih'teki Güzel Sanatlar Akademisi'nde heykel bölümünde okumaya başladı. 1953 yılında Inge Scholl ve Max Bill ile birlikte 1950'ler ve 1960'larda tasarım alanında Almanya'nın önde gelen eğitim merkezlerinden biri haline gelen Ulm Tasarım Okulu'nu (Hochschule für Gestaltung Ulm) kurdu ve burada dersler vermeye başladı.

                    Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra da, 1954 yıllarında Almanya’nın Ulm kentinde endüstri dizayn eğitimi yapılmak üzere bir, “Biçimlendirme Yüksek Okulu” (Hochschulefür Gestaltung) açılmıştır. Bu okulun yönetimine eski Bauhaus’un öğretim üyelerinden olan, Max Bill getirilmiştir (Eti, 1971: 72). Ulm Tasarım Yüksek Okulu, Bauhaus düşüncesinin üzerine pedagojik açıdan, tasarım eğitimine bilimselliği katmanın yanı sıra Alman endüstrisiyle yoğun bir ilişki içine de girmiştir (Celbiş, 2009: 177).

                         Bauhaus'da olduğu gibi öğrenciler ortak ve zorunlu ilk sene sonunda beş uzmanlık alanından birinde eğitimlerine devam ediyorlardı. Bauhaus gibi etkili bir Alman okulu olan UHG, sanat ve teknolojiye kendine özgü bir yaklaşım sergiliyordu. Öncelikle UHG, tasarımcının koordinasyon işlevini üstlendiği bir savaş sonrası endüstrisine doğmuştu. Tasarımcıdan, maksimum verimlilik sağlamak için uzmanlarla işbirliği yaparak üretimin en çeşitli ihtiyaçlarını ve kullanımı, malzeme verimliliğini ve kullanıcının kültürel tatminini koordine etmesi bekleniyordu. Oysa Bauhaus, Gropius'un kendi deyişiyle sanatçılarla işbirliği yaparak tasarımda ortak bir payda bulmaya ve bir "tasarım bilimi" geliştirmeye çalışıyordu (Westphal, 1991: 39). Bu sebeple UHG'de tasarım eğitimi, Bauhaus'un "yaparak öğrenme" düsturunun yeni bilimsel araştırma yöntemleri ve savaş sonrası endüstri ilişkilerini göz ardı ettiği varsayılarak artık sanat tabanlı bir pratik olarak ayrıntılandırılmamaya başlandıSonuç olarak, 27müfredat daha çok bilim dersleriyle desteklendi. Benzer bir şekilde, ortak temel tasarım programı da sistematik bir yaklaşım ile yeniden kurgulandı. Ders içeriği, görsel deneyler (simetri ve topoloji algı ve öğretilerine dayanan iki ve üç boyutlu çalışmalar), atölyeler (ahşap, metal, plastik, fotoğraf v.b.), sunum (desen, yazı, dil, serbest el v.b.) ve yöntembilim (mantığa giriş, matematik, kombinatorik ve topoloji) gibi konulardan oluşmaktaydı. Nitekim okulun farklı yaklaşımında yöntembilim ve işlevsellik önemli birer öge olarak karşımıza çıkar. Bunun yanında teori ve pratik, %50 gibi bir oranda müfredatta dengelenmiştir (Jacob, 1988: 228).